ΟΔήμος Ορεστιάδας συνίσταται από την πόλη της Νέας Ορεστιάδας και τα δημοτικά διαμερίσματα Αμπελακίων, Άρζου, Βάλτου, Δικαίων, Ελαίας, Ζώνης, Θεραπειού, Θουρίου, Καβύλης, Καστανεών, Κομάρων, Κυπρίνου, Μαρασίων, Μεγάλης Δοξιπάρας, Μηλέας, Νέου Χειμωνίου, Νέας Βύσσας, Νεοχωρίου, Ορμενίου, Πενταλόφου, Πετρωτών, Πλάτης, Πτελέας, Ριζίων, Σπηλαίου, Στέρνας, Φυλακίου και Χανδρά. Η πόλη έχει πληθυσμό 18.426 κατοίκων και ο δήμος συνολικά 37.695 καιτοίκους, βάσει της απογραφής του 2011.

 ΗΝέα Ορεστιάδα ιδρύθηκε από 6000 περίπου Έλληνες, που αναγκάστηκαν το 1923 μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης να εγκαταλείψουν την πόλη τους, την Αδριανούπολη και κυρίως το προάστιό της το Καραγάτς και να αναζητήσουν μια νέα περιοχή για να στεγάσουν τις ζωές και τα όνειρά τους.

 Οι πρώτοι κάτοικοι της Νέας Ορεστιάδας, 6000 περίπου άτομα από 900 ελληνικές οικογένειες, (ανάμεσά τους υπήρχαν και μερικές Αρμενίων και Εβραίων) δε βρήκαν στη νέα πατρίδα κανένα άσυλο, καμιά στέγη, για να ξεκουράσουν τα ταλαιπωρημένα κορμιά τους. Φτάνοντας η κάθε οικογένεια ταλαιπωρημένη, γεμάτη αγωνία, με φορτωμένα αμάξια κι έχοντας εγκαταλείψει σπίτια και περιουσίες, ζωή ολόκληρη, βολευόταν το πρώτο βράδυ στο ύπαιθρο, στρωματσάδα στα χόρτα ή στ' αμάξια. Την επόμενη μέρα έπαιρνε από την Επιτροπή Στέγασης και Αποκατάστασης μια σκηνή και λίγο αργότερα κι ένα οικόπεδο, για να χτίσει το σπίτι της.

 ΗΜικρασιατική καταστροφή του 1922 έφερε στη Θράκη τον όλεθρο. Οι Δυτικές Δυνάμεις έδωσαν την Ανατολική Θράκη στην Τουρκία και ο ελληνικός στρατός υποχρεώθηκε να την εγκαταλείψει μέσα σε 15 μέρες. Ως σύνορο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας ορίστηκε αρχικά ο ποταμός Έβρος. Έτσι η Αδριανούπολη ανήκε πλέον στους Τούρκους, το Καραγάτς όμως στη δυτική όχθη του Έβρου όπου ήταν και ο σιδηροδρομικός σταθμός της Αδριανούπολης, παρέμενε στην Ελλάδα.

 Σήμερα δεν υπάρχει πλέον η Νέα Ορεστιάδα, που ίδρυσαν οι πρώτοι κάτοικοί της. Η αναδημιουργία, η ανοικοδόμηση, ο εξωραϊσμός παρέσυραν όλα τα οικοδομήματα της πόλης. Οι άρπαγες της μπουλντόζας με τα τεράστια δόντια τους, μέσα σε λίγες ώρες ισοπέδωναν, σάρωναν το ένα σπίτι ή το ένα δημόσιο κτίριο μετά το άλλο. Στο πλαίσιο αυτό της ανοικοδόμησης δεν έμεινε σχεδόν τίποτε που να θυμίζει την προσφυγική πόλη της Νέας Ορεστιάδας, άλλοτε με καλά και άλλοτε με άσχημα αποτελέσματα.