Παραδοσιακές Φορεσιές 

Οι γυναικείες θρακιώτικες παραδοσιακές φορεσιές είχαν ομορφιά, κομψότητα, χάρη και διέφεραν από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη. Οι αστικές ήταν καμωμένες από πολυτελή μεταξωτά ή άλλα εντυπωσιακά βιομηχανικά υφάσματα. Οι αγροτικές από υφαντά υφάσματα με ζωηρά χρώματα της φύσης, όλες διακοσμημένες με ωραία χρυσοκεντήματα, σιρίτια, δαντέλες, χρυσές πούλιες και άλλα. Η προσθήκη διακοσμητικών με πολύχρωμες χάντρες, χρυσαφικών, ολοκέντητων μαντιλιών, αύξαναν την εντύπωση.

Απαραίτητα εξαρτήματα της γυναικείας θρακιώτικης φορεσιάς ήταν η ποδιά, συνήθως υφαντή με διάφορα εντυπωσιακά σχέδια, σωστά καλλιτεχνήματα, οι κάλτσες, πλεγμένες με πολύχρωμες κλωστές και σχέδια που διέφεραν από χωριό σε χωριό, η μαντίλα, το ασημοζούναρο σε πολλές περιπτώσεις, τα όμορφα θρακιώτικα κοσμήματα κ.α.

Οι ανδρικές παραδοσιακές ενδυμασίες ήταν αρχοντικές με κεντημένο υφαντό πουκάμισο, με πολύχρωμο ή μαύρο γιλέκο, στολισμένο με σιρίτια, χειροποίητα κουμπιά, με το τσόχινο παντελόνι (πουτούρι), που ράβονταν με ειδική τεχνική απ’ τους θρακιώτες ράφτες (τερζήδες). Εξαρτήματα της ανδρικής ενδυμασίας ήταν η ανδρική ποδιά, το καλπάκι και το ζωνάρι. Τα ζωνάρια ήταν στενόμακρα υφαντά μάλλινα ή βαμβακερά, τα φορούσαν οι άνδρες σε βαριές δουλειές και οι γέροντες σε καθημερινή βάση. Το ζωνάρι ήταν εξάρτημα φορεσιάς και της ηλικιωμένης αγρότισσας.

Οι αγρότες της περιοχής και οι βοσκοί είχαν το χονδρό πανωφόρι (κάπα) από χοντρό ύφασμα ή προβιά, που τους προφύλαγε από το κρύο και τη βροχή. Οι αγρότισσες κάθε ηλικίας είχαν το χονδρό υφαντό επανωφόρι (τερλίκι), χρώματος συνήθως μαύρου, κεντημένο σε όμορφα σχέδια, με πολύχρωμες κλωστές στον ποδόγυρο στην πλάτη και στο στήθος.

Κατά τον 19ο αιώνα έκανε την εμφάνισή της στην Αδριανούπολη, στο Καραγάτς και η ευρωπαϊκή ανδρική ενδυμασία.

Στολίδια της Κεφαλής - Κοσμήματα - Μαντίλες - Καπέλα

Όπως όλες οι Θρακιώτισσες που έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην κόμμωση, στα στολίδια της κεφαλής και στα κοσμήματά τους, έτσι και οι Θρακιώτισσες της Νέας Ορεστιάδας και ολόκληρης της Περιφέρειας ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα στολίδια τους.

Στολίδια της κεφαλής ήταν φουρκέτες με λαμπερές πέτρες, τσιμπιδάκια με χρυσά ή ασημένια αστέρια, κοκαλένιες χτένες και χτενάκια, λουλούδια φυσικά ή χειροποίητα, κορδέλες κ.ά. Ξεχώριζαν τα κοσμήματα της Θρακιώτισσας όπως τα χειροποίητα σκουλαρίκια, τα δαχτυλίδια, τα βραχιόλια, τα χρυσά ή ασημένια περιλαίμια και τα περιλαίμια με χάντρες.

Ως καλύμματα της κεφαλής, οι Αδριανουπολίτισσες και οι Καραγατσιανιές είχαν τα ωραία πολύχρωμα καπέλα με το βέλο. Το βέλο ήταν μια μαύρη τετράγωνη δαντέλα, λεπτή και αραιή, που την άπλωναν επάνω στο καπέλο και την καρφίτσωναν.

Το φέσι με το δικέφαλο αετό στο επάνω μέρος, με τη φούντα ήταν κομμάτια της νυφικής φορεσιάς. Το φόραγαν όμως και σε επίσημες εμφανίσεις, γιορτές, Κυριακές κ.λπ. Το φέσι ήταν από κόκκινη τσόχα και η φούντα από μετάξι σε διάφορα χρώματα.

Η μαντίλα ήταν λεπτό πολύχρωμο τετράγωνο ύφασμα του εμπορίου με διάφορα χρώματα και σχέδια, με πούλιες και χάντρες, που διέφεραν από χωριό σε χωριό. Υπήρχαν και υφαντές μαντίλες. Το τσεμπέρι ήταν βαμβακερό λεπτό διαφανές, με βαθύ σκούρο ή μαύρο χρώμα και το φορούσαν οι ηλικιωμένες γυναίκες, οι χήρες και οι λυπημένες. Τις λευκές μαντίλες τις φορούσαν οι νέες γυναίκες, που ασχολούνταν με τις αγροτικές εργασίες.

Δισάκια - Τσάντες - Τσόκαρα - Παπούτσια

Τα δισάκια κατασκευάζονταν από στενόμακρο μάλλινο ή βαμβακερό ή τρίχινο υφαντό, πολλές φορές με χαρακτηριστικά χρώματα και σχέδια. Διπλωνόταν αυτό το υφαντό από τις δύο στενές πλευρές, ώστε να σχηματίζει δύο ενωμένα σακούλια, σε απόσταση περίπου τριάντα εκατοστών. Χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά διαφόρων προϊόντων, με τα ζώα ή τον άνθρωπο.

Οι τσάντες ήταν σακούλια κατασκευασμένα από μάλλινο ή βαμβακερό υφαντό με εντυπωσιακά σχέδια και ζωηρά χρώματα, πολλές φορές και απλά για τη χρήση τους σε αγροτικές εργασίες.

Ελάχιστοι ήταν αυτοί, που στα χωριά έως και το 1950 φορούσαν σε καθημερινή βάση παπούτσια. Οι άνδρες φορούσαν τα τσαρούχια και οι γυναίκες τα ξύλινα τσόκαρα. Τα καλοκαιρινά τσόκαρα ήταν χαμηλά και τα χειμωνιάτικα υψηλά για να μη λερώνονται απ’ τις λάσπες. Οι αστοί βέβαια είχαν τα χειροποίητα δερμάτινα παπούτσια και οι γυναίκες στο σπίτι τις βελούδινες κεντημένες παντόφλες.

Μωρουδιακά

Κάθε θρακιώτικη οικογένεια είχε στα περασμένα χρόνια πολλά παιδιά που ξεπερνούσαν πολλές φορές και τα οκτώ. Με ιδιαίτερη φροντίδα οι μάνες της Νέας Ορεστιάδας και της Περιφέρειας φρόντιζαν και έντυναν τα μωρά τους. Συνήθως τα μωρουδιακά ήταν: Το μωρουδιακό πουκάμισο, το μπλουζάκι, η σαλιέρα, η φασκιά (στενόμακρη υφασμάτινη ζώνη), η σκούφια, το καπελάκι, οι διάφορες κουβερτούλες, η ξύλινη κούνια κ.ά.